Theater/Performance art.

Eigen werk

Vincent’s eigen werk bestaat uit performances waarin hij zichzelf in een ruimte plaatst en zijn lichaam ter beschikking stelt om op een schone en vaak ook een gewaagde manier een bepaald gevoel of schoonheid te verbeelden. In zijn solowerken omarmt hij meestal de schoonheid van het mens zijn, ook en vooral in al zijn lelijkheid.

In mijn performance The only thing I really need in life is you zien we een man in een net pak met een hondenkap om zijn nek, gevuld met echte glasscherven. Het glas staat symbool voor negatieve, depressieve gedachtes die mogelijk flink schade aan kunnen richten. In deze performances staat de man langzaam op en zal hij zich bevrijden van die pijn. Dit kan alleen door het idee van wie hij is los te laten, waardoor zijn ego niet kan overleven. Dit zorgt voor een staat van zijn waarin er alleen nog maar een ervaring is. De man loopt dan uiteindelijk rustig in zijn puurste vorm, over het glas de ruimte uit.

Vincent’s regiewerk ziet er meestal anders uit. Hoewel het dezelfde elementen heeft zoals zijn solo performances dat rauw, eerlijk en radicaal is. Een gewaagdheid met zich meeneemt die de speler en de toeschouwer op scherp zet. Is zijn regiewerk aan het einde van de som toch meer een persimistisch voorstelling waarin er meer gesmeten wordt met bizarre beelden.

Met zijn regiewerk, waarin hij meestal aan de kant blijft en met spelers werkt, wilt hij dan ook de toeschouwer met zijn voorstellingen door elkaar schudden, verwarren, en misschien wel een beetje boos maken om iets in de toeschouwer uit te lokken: de bereidheid om te protesteren, te erkennen en te zoeken naar een nooduitgang van de wereld die ondergeschikt aan geweld, macht en consumptie.

‘‘En dat moet daarom op die manier. Om het publiek te verassen met een shot van gevoel, ze te vangen in een val en ze te laten handelen zonder verdoving. Liefde te bereiken dat heel diep in ons gemanifesteerd ligt en dat bijna uitgestorven vlammetje wat zuurstof te geven. Men te laten voelen en dat ze er iets mee móeten. Vergelijk het met dat je opgesloten zit in een kamer terwijl het huis in brand staat. In plaats van te veilig zoeken naar een correct antwoord, ben ik juist geïnteresseerd in risico en toegang tot het gevaarlijke pad van fouten en mislukkingen. Alleen met risico, kan ik iets belangrijks benaderen. ‘‘

Collectief Het Paradijs

Met zijn klas richtte hij Collectief Het Paradijs op en maakte daarmee, in samenwerking met Ko van den Bosch, de voorstellingen Paradijsvertraging en Vormen van Opdringerigheid. Met die laatste waren ze te zien op De Parade en hadden ze groot succes. Paradijsvertraging is een voorstelling waarvoor zij de Andre Veltkamp Beurs en de VSCD Theaterfotografieprijs ontvingen.

Collectief Het Paradijs kenmerkt zich door hun onuitputtende energie en uiteenlopende spelerskwaliteiten; ieder lid is een autonome toevoeging aan de filmisch beeldende voorstellingen met als overkoepelende kracht het lichaam.

Ieder lid van de groep heeft een enorme fascinatie voor theater, voor het lichaam, voor beelden die op je netvlies achterblijven, voor de impact van een goed theaterstuk en de mogelijkheid om via dit medium iets te weeg te brengen. Volg de groep op hun eigen website

Vincent heeft gewerkt met Marcelo Evelin, Schwalbe, Boukje Schweigman, Moniek Merkx, Sarah Ringoet, Davy Pieters, David Weber Krebs, Jerzy Bielski, Marlies Heuer, Stephen Liebman, Ko van den Bosch, Giulio D'Anna, Malou Gorter, Melih Gencboyaci, Afslag Eindhoven, Het Zuid Land, Danielle van Vree.